Kompensacje przyrodnicze w obszarach Natura 2000 z art 31 Ustawy OP

Kompensacja Natura 2000 obwarowana jest szczególnymi, zaostrzonymi warunkami, zarówno proceduralnymi, jak i merytorycznymi ujętymi w art 34 Ustawy o ochronie przyrody (w brzmieniu znowelizowanym w ustawie z dnia 3 października 2008)

Art. 34. 1. Jeżeli przemawiają za tym konieczne wymogi nadrzędnego interesu publicznego, w tym wymogi o charakterze społecznym lub gospodarczym, i wobec braku rozwiązań alternatywnych, właściwy miejscowo regionalny dyrektor ochrony środowiska, a na obszarach morskich – dyrektor właściwego urzędu morskiego, może zezwolić na realizację planu lub działań, mogących znacząco negatywnie oddziaływać na cele ochrony obszaru Natura 2000 lub obszary znajdujące się na liście, o której mowa w art. 27 ust. 3 pkt 1, zapewniając wykonanie kompensacji przyrodniczej niezbędnej do zapewnienia spójności i właściwego funkcjonowania sieci obszarów Natura 2000.

Z pkt. 1 artykuł 34 wynikają dwa poważne warunki możliwości prowadzenie kompensacji na terenie obszaru Natura 2000 (powtarzam – jeśli plan lub przedsięwzięcie znacząco oddziałuje na jego obszar lub przedmioty ochrony)
a) za przeprowadzeniem planu lub przedsięwzięcia muszą przemawiać wymogi nadrzędnego interesu publicznego
b) i jednocześnie nie mamy możliwości alternatywnych osiągnięcia tego celu.
Tylko i wyłącznie wtedy, gdy oba te warunki są spełnione – możemy w ogóle myśleć o działaniach kompensujących.
Fakt, że rozwiązania alternatywne są np. wysoce kosztowne czy też trudne z technicznego punktu widzenia, nie jest podstawą do ich odrzucenia. Art. 34.1 wyraźnie stwierdza - „wobec braku”.
O podjętych środkach kompensacyjnych zawiadamiamy Komisję i może się zdarzyć (a zdarzało się wielokrotnie i kończyło wyrokami ETS), że uzna je ona za niewystarczające.

Jeśli natomiast znaczący wpływ dotyka gatunków lub siedlisk priorytetowych to zgodnie z ust. 2 art 34
2. W przypadku gdy znaczące negatywne oddziaływanie dotyczy siedlisk i gatunków priorytetowych, zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać udzielone wyłącznie w celu:
1) ochrony zdrowia i życia ludzi;
2) zapewnienia bezpieczeństwa powszechnego;
3) uzyskania korzystnych następstw o pierwszorzędnym znaczeniu
dla środowiska przyrodniczego;
4) wynikającym z koniecznych wymogów nadrzędnego interesu publicznego, po uzyskaniu opinii Komisji Europejskiej.”;

Ale to już chyba jest rzeczą powszechnie znaną